Kiedy pojawiła się informacja, iż dołączyła do obsady „M jak miłość”, wszyscy myśleli, że zastąpi Joannę Koroniewską. Tymczasem sympatyczna blondynka z reklamy dostała zupełnie nową rolę. Ponadto od pewnego czasu można ją oglądać jako agentkę specjalną „Pytania na śniadanie”.

Jak się czujesz jako agentka od zadań specjalnych?

Czuję się świetnie. Ta praca sprawia mi ogromną frajdę. Zawsze lubiłam wkręcać i zaskakiwać ludzi, więc bardzo się ucieszyłam, kiedy producenci „Pytania na śniadanie” przedstawili mi projekt, który właśnie realizujemy. Najciekawsze jest to, że za każdym razem mogę być kimś innym.

Które z zadań szczególnie utkwiło Ci w pamięci?

W przebraniu starszej pani zaczepiałam ludzi i prosiłam, by zaśpiewali ze mną hymn Polski do dyktafonu. Tłumaczyłam się tym, że mój siostrzeniec mieszka od ośmiu lat w Australii, a ja chcę mu wysłać namiastkę dźwiękową naszego kraju. Ku mojemu zdziwieniu młodzież i studenci śpiewali chętnie, a starsi w ogóle nie byli zainteresowani tym, by mi „pomóc”.

Ogólnie rzecz biorąc, czy Polacy są życzliwi i chętni do pomocy?

Generalnie tak. Mimo wszystko spotykam się z dużą życzliwością. Ludzie są nastawieni raczej przyjaźnie wobec potrzebujących pomocy, czy przysługi. Nikt nie odmówił umycia okna, gdy wcielałam się w rolę studentki robiącej ankietę na temat tego, w jaki sposób mężczyźni pomagają kobietom w domowych pracach.

Czy coś Cię zaskoczyło podczas realizacji filmików dla „Pytania na śniadanie”?

Reakcje osób, w momencie, kiedy dowiadywały się, że są w ukrytej kamerze. Za granicą wszyscy reagowali wybuchem śmiechu, a wśród Polaków widać było wyraźne zmieszanie. To świadczy o braku pewności siebie i nie posiadaniu dystansu do własnej osoby.

Często zostajesz rozpoznana przez ludzi, których próbujesz w coś wkręcić lub przez przypadkowych przechodniów?

Tylko raz zostałam rozpoznana niemal od razu. W pozostałych przypadkach udało mi się do końca pozostać tajemniczą osobą, w którą akurat się wcielałam.

Długo się przygotowujesz do tych ról sytuacyjnych?

Nie. Dostaję od produkcji ogólny zarys sytuacji oraz wskazówki techniczne, a potem idę na żywioł. Stawiam na spontaniczność. Raczej nie stosuję wykutych na pamięć formułek. Tu dużą rolę odgrywa improwizacja.

Od dłuższego czasu mówiło się o tym, że w serialu „M jak miłość” zastąpisz Joannę Koroniewską w roli Małgosi Mostowiak. Okazuje się, że zagrałaś tam zupełnie inną postać. Dlaczego przez wiele miesięcy nikt nie dementował tych plotek?

To prawda dołączyłam do obsady „M jak miłość” nie jako dublerka Joanny Koroniewskiej, ale jako zupełnie inna postać, co mnie bardzo cieszy. Nigdy oficjalnie nie zostało potwierdzone, że będę nową Małgosią. Ponieważ serial kręcony jest z dużym wyprzedzeniem, postanowiliśmy, że o nowej bohaterce widzowie dowiedzą się bliżej emisji odcinka z jej udziałem. Mam nadzieję, że niespodzianka się udała (uśmiech).

Kim jest tajemnicza postać, w którą wcielasz się w jednym z najpopularniejszych seriali?

Gram nianię syna Małgosi, która przyjeżdża do Polski wraz z małym Wojtusiem. Oczywiście postać ta ma swoją historię i swoje problemy, z którymi stopniowo będzie zapoznawać widzów.

Jak zostałaś przyjęta przez ekipę serialu?

Bardzo sympatycznie. Powoli wdrażam się we wszystko. Jest to liczna ekipa. Jeszcze nie udało mi się wszystkich poznać.

Nie jest Ci przykro, że zauważono Cię dzięki roli w reklamie sieci telefonów komórkowych, a nie dzięki którejś z wielu ról, jakie od lat odgrywasz na deskach Teatru Roma?

Nie. Wręcz przeciwnie. Dzięki reklamie mam teraz więcej pracy, zarówno w teatrze, jak i w telewizyjnych produkcjach. Ogromnie się z tego cieszę.

Jakiś czas temu zostałaś muzą projektantki z Poznania Katarzyny Szymańskiej. Jak się czujesz jako osoba będąca inspiracją dla innych?

Nie wiem, czy tak do końca jestem dla niej inspiracją. Kasia projektowała na długo przed tym jak się poznałyśmy. Prawdą jest natomiast, że często chodzę w strojach jej autorstwa i czuję się w nich bardzo dobrze. Może dlatego, że są bardzo kobiece.

Jak Twoja dwuletnia córeczka reaguje, kiedy widzi Cię na ekranie?

Coraz częściej mnie rozpoznaje, w reklamach telewizyjnych, a także na bilbordach, podczas spacerów. Pokazuje na telewizor lub plakat i cieszy się, że widzi mamę (śmiech). Wcześniej była za mała.

Hania też chce być aktorką jak mama, czy może zamierza śpiewać jak tata?

Jeszcze nie mówi zbyt wiele. Porozumiewa się z nami w swoim własnym języku, próbuje też śpiewać. Podejrzewam, że pójdzie w nasze ślady. Mieliśmy zabawną sytuację podczas koncertu świątecznego, kiedy weszła na scenę w czasie mojego występu i towarzyszyła mi tam do końca. Zabieram ją ze sobą do teatru. Mimo że Hania nie ma nawet jeszcze trzech lat, ogląda spektakle z dużym zainteresowaniem. Szczególnie uwielbia słuchać piosenek.

Trudno jest godzić macierzyństwo z galopującą karierą?

Bywa różnie, ale na szczęście dajemy sobie radę. Rafał, chociaż również ma koncerty lub spektakle, bardzo mnie wspiera. Mamy też wspaniałą nianię, a jeśli jest taka potrzeba, to zawozimy Hanię do żłobka. Uwielbia tam przebywać. Jest bardzo kontaktowym i pogodnym dzieckiem, które chętnie bawi się z innymi maluchami.

Czy sukces zawodowy może iść w parze z życiem prywatnym?

Myślę, że tak, choć, jak w każdym związku, tak i w naszym nie brakuje kłótni. Nie zawsze wszystko jest idealne. Na szczęście udaje nam się razem pokonywać problemy.

Wspomniałaś kiedyś w jednym z wywiadów, że marzy Ci się wspólna płyta nagrana razem z Rafałem. Poczyniliście już artystyczne kroki w tym kierunku?

Te plany z racji wielu innych zobowiązań, musieliśmy odłożyć na później, ale kiedyś z pewnością do nich wrócimy (uśmiech).

Rozmawiała Martyna Rokita