Kiedyś nie byłam na nie gotowa. Ale instynkt poczułam w idealnym momencie. Zdążyłam się wyszaleć, nasycić pracą, która przez lata była najważniejsza. Teraz na co dzień żyję sprawami Franka i Janinki. Gdy byli mali, zabierałam ich z nianią na wyjazdowe spektakle. Kiedyś jednak z Nowym Teatrem ruszyłam po raz pierwszy za granicę sama. I nie umiałam się z tego cieszyć, płakałam, że zostawiłam dzieci. Trochę mi zajęło odcięcie emocjonalnej pępowiny. Nadal tęsknię za dziećmi, ale cenię mój czas na wyjeździe. Mogę się wyspać, nagadać z przyjaciółmi albo posiedzieć sama w knajpce z książką. Odkrywam teraz inne macierzyństwo, bo obok mnie są już kompani. Jeszcze rok temu na wakacjach, siedząc nad basenem, nie mogłam przeczytać jednego rozdziału, wciąż zerkałam, co dzieje się z Frankiem i Janinką. Dziś oboje ładnie pływają. No i te nasze rozmowy, w których odkrywam ich niezależność…